Yalnızım çünkü sen varsın...
Gel desen gelirdim.
Gittiğin uzakta bendim
Dağ gibi bir ihanetten düştüm.
Bu kendime son gelişim.
Ölümbaz öpüşler kusuruyorum ceplerime
Kendimi suç üstü yakalıyorum.
Ve kentsizliğimin isimsizliğini araza uyak düşüyorum.
Gözlerime senden düşler sürüyorum.
Islak bileklerim kan bayramına yatıyor.
Bana en büyük tehdit yine ben oluyorum.
Sonra bir durağa yaslanıyorum sonra bir kente ve sen gidiyorsun ben kanıyorum...
Diyorlar ki kendini dinleme hiçbir şey söylemiyorsun
Oysa gel desen gelirdim biliyorsun.
Bu kentte her yağmur kendine ağlar.
Aklıma düşsen yalnızlık oluyorum
Ağzımdaki uykudan öpmüyorsun nicedir nerede kimi düşünüyorsun
Artık kendini yakan bir ateşim
Kendimize birbirimizden düşler yapamıyoruz
Şimdi boş duraklara yaslanıyorum boş kentlere
Oysa gel desen gelecektim...
Yeni utançlar biriktiriyorum eski günahlarıma.
Cüzdanlı ruhlar cehennemine gidiyorum ben
Kirli sözlerimi temize çekme.
Gözlerin ihanete ihbar taşıyor
Kuşkulu bir cinayeti fısıldıyor kaşlarına
Sözü namluna sürmelisin şimdi
En yaralı yanımdan vurmalısın beni
Çünkü uçmak düşmeyi göze almaktır.
Susuşuna kan döküyor gözlerin ve sen gözüne çiğ kaçtı sanıyorsun
Oysa bilmelisin arazım kimsenin içi görünmez
Ve hiç bulamadıklarını asla yitiremezsin
Bak şimdi aramızda sessiz kalıyor söylenecek bütün sözler
Her sabah akşam oluyorsun alnından ellerine damlıyorsun yüzündeki
Yağmurla iniyorsun kente içine dert oluyorsun kentin dışına yağmur
Yüreğinde dağılıyor kristal şehirler duvarların kan öksürüyor
Ve sen başkalarının gözlerini yüzümde aramamayı öğreniyorsun
Beni bir durağa yaslıyorsun beni bir kente gidiyorsun
Oysa gel desen gelecektim…
Biliyorum arazım insan kendini bulmamalı hep aramalı gittiğin yerden başlıyorum öyleyse
Gece cinnetlerimide alıp yanıma
Denize bakmayı bilmeyenler bir gün mutlaka boğulur.
İşte bundandır gözlerinden kaçışlarım.
Ömrümden düşürdüğüm sol anahtarlarına takılıyorum hep
Ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden
Hadi bana en militan kelimelerle saldır batır içime cümlelerini beyhude bir dehşet bırak bana hak ediyorum.
Gizlilikten ölmek üzere olan bir akrep sızıyor içime can kaybından ölüyorum
Kalıyor solgun yaralarımdan kırılır mı bilmem hüznümde taşıdığım kin
Kinim kendime susuşum sana
Küsüşüm tüm dünyaya
Üstü kalsın ihanetimin gel desen gelecektim..
İçine her düşen kendi keşfi sanıyor seni oysa
Sen melekleri bile kıskandıracak kadar kendinsin
Ve kendini acıtmak istiyorsun
Ama güller kendine batamaz bilmiyor musun gelme diyorsun…
Herkes kendi baktığını görür
Peki hayatın rüzgarında kime yelkeniz ?
Kıpırdamadan duramayız bir aşk boyu
Hadi en kanadığımız yerden susalım
Gel desen gelirdim
Git dedin ve gittim...
Konu: GİTTİM 
